Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες αρρώστιες και πως καταπολεμούνται
Οι πιο συνηθισμένες αρρώστιες των πουλερικών είναι η χολέρα, η ψευδοπανώλης, η διφθερίτης κλπ.
Πριν να περιγράψουμε πως φαίνονται οι διάφορες αρρώστιες πρέπει να τις χωρίσουμε στις αρρώστιες που είναι κολλητικές, δηλ. προέρχονται από μικρόβια και σε κείνες που προέρχονται από παράσιτα, όπως είναι η ψώρα, οι ψείρες, τα τσιμπούρια και άλλες.
Στην πρώτη περίπτωση, οι κότες που θα παρουσιάσουν τα συμπτώματα της αρρώστιας πρέπει να ξέρουμε, ότι δεν γιατρεύονται ή αν καμιά φορά γιατρευθούν θα είναι καχεκτικές, και επικίνδυνες να ξαναφέρουν την αρρώστια στο κοτέτσι. Για αυτό τις μεν άρρωστες κότες πρέπει να τις σφάζουμε και να τις θάφτουμε σ' ένα βάθος τουλάχιστον ένα μέτρο, μαζί με λίγο ασβέστη άσβεστο, το δε κοτέτσι να το απολυμαίνουμε με ασβέστωμα και εν ανάγκη και με φωτιά. Επίσης πρέπει γα πλένουμε καθαρά και να ασβεστώνουμε τις ταΐστρες και τις ποτίστρες και αν μας είναι δυνατόν, ιδίως για τη Χολέρα και για την Διφθερίτιδα να μπολιάζουμε τις άλλες κότες.
Χολέρα
Η αρρώστια αυτή, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με τη χολέρα των ανθρώπων, παρουσιάζεται έξαφνα και κάνει την κότα, πού την έχει προσβάλλει, να παρουσιάζεται κουρασμένη σαν να νυστάζει και να κάθεται μαζεμένη και ακίνητη με τις φτερούγες πεσμένες, το κεφάλι της χωμένο μέσα στις πλάτες της και τα μάτια μισόκλειστα, χωρίς να τρώει άλλα να θέλει νερό. Από την μισανοιγμένη μύτη της, τρέχει ένα πηχτό σάλιο και το λειρί της μαραμένο, παίρνει ένα χρώμα μελιτζανί, έχει μεγάλο πυρετό και σε δύο έως πέντε ώρες, με μερικούς σπασμούς ψοφάει.,
Στην οξεία αυτή μορφή της αρρώστιας παρουσιάζεται διάρροια στην αρχή βρωμερή, σταχτερή και κατόπιν ματωμένη και ανακατωμένη με αφρούς και μύξες ασπριδερές.
Καμιά φορά η κότα πού έχει προσβληθεί από χολέρα, μπορεί να ψοφήσει χωρίς κανένα σημάδι αδιαθεσίας, ξαφνικά εκεί που τσιμπολογά την τροφή και κακαρίζει, ή μόλις γεννήσει το αυγό. Άλλοτε πάλι την πιάνει μια ξαφνική αδιαθεσία και πέφτει χάμω σαν να της έχει έλθει ταμπλάς.
Όπως είπαμε πάρα πάνω θεραπεία δεν υπάρχει, αλλά μπορούμε να προλάβουμε την διάδοση της στα άλλα πουλιά ή στο κοτέτσι μας, αν δεν έχει έλθει ακόμη, μπολιάζοντας τις κότες μας. Το μπόλιασμα αυτό είναι δύο ειδών: το ένα είναι όταν η αρρώστια δεν έχει φθάσει στο κοτέτσι μας και το άλλο είναι όταν η αρρώστια έπεσε στο κοτέτσι μας και το πρώτο μπόλι, επειδή χρειάζεται 8-10 ημέρες για να ενεργήσει, δεν μπορεί να μας γλυτώσει τις κότες μας από την αρρώστια.
Η πανούκλα των ορνίθων
Η πανούκλα των κοτών παρουσιάζεται σαν αδελφή της χολέρας, αλλά δεν έχει την κεραυνοβόλο μορφή της χολέρας. Παρουσιάζεται δε με δύο μορφές : την οξεία και τη μαλακιά.
Στην πρώτη μορφή, η κότα, είναι σαν μελαγχολική, αδυνατισμένη, όλο νυστάζει και πηγαίνει ολομόναχη στην πιο απόμερη μεριά, έχει μεγάλη και εδώ θερμοκρασία, έχει αναπνοή βιαστική και ανασαίνει ανοίγοντας την μύτη της κάθε φορά. Κρατά το κεφάλι μαζεμένο στο κορμί της και τις φτερούγες ριγμένες κάτω. Το λειρί της και τα χαρχάλια της στην αρχή κιτρινίζουν και κατόπιν παίρνουν χρώμα μελιτζανί με σκούρους λεκέδες. Συνήθως δε έχει διάρροια. Τα συμπτώματα αυτά, όσο προχωρεί η αρρώστια, βαραίνουν περισσότερο, έως ότου αρχίζει το ψυχομάχημα, πέφτει η θερμοκρασία της κάτω από τη φυσική και η κότα ψοφάει. Η αρρώστια στη μορφή αυτή κρατάει 2- 3 ήμερες. Στην άλλη μορφή, την μαλακιά, η αρρώστια βαστάει 3-5 και κάποτε έως 8 ήμερες με τα ίδια πάντοτε συμπτώματα. Η κότα δεν τρώει, δεν πίνει και κάθεται ακίνητη σαν να κλωσά, και αν υποχρεωθεί να περπατήσει τρικλίζει. Μια μύξα κιτρινωπή, γυαλιστερή της φράζει τα ρουθούνια και όσο προχωρεί η αρρώστια παθαίνει παράλυση του ποδιού, του λαιμού ή και γενική. Κατά το ψυχομάχημα και έπειτα από το θάνατο, βγαίνει από το στόμα της μία υγρή ύλη.
Όπως φαίνεται από τα πιο πάνω, η πανούκλα με την χολέρα μπορεί να μπερδευτούν μια χαρά. Εκείνο πού τις κάνει οπωσδήποτε να διαφέρουν είναι: Πρώτον ότι η πανούκλα δεν πειράζει μόνον τις κότες αλλά και τα άλλα πουλιά και τα κουνέλια και δεύτερον από τα συμπτώματα που αφήνει έπειτα από το θάνατο. Για την αρρώστια αυτή δεν υπάρχει ούτε θεραπευτικό, ούτε προληπτικό φάρμακο, προκειμένου για τα χωριά.
Διφθερίτιδα των πουλερικών
Ύστερα από τη Χολέρα και την Πανούκλα πιο επικίνδυνη αρρώστια είναι η Διφθερίτιδα την οποίαν ονόμασαν έτσι γιατί παρουσιάζει μέσα στο στόμα τα ίδια συμπτώματα που παρουσιάζει και στον άνθρωπο. Όταν προσβληθεί μία κότα, από διφθερίτιδα στην αρχή παρουσιάζεται μελαγχολική με αδυναμία και ανορεξία. Σιγά σιγά η αδυναμία αυτή αυξάνει, η κότα ζητάει να μένει μοναχή της, έχει τα πούπουλα ανασηκωμένα, το κεφάλι και το λαιμό χωμένα στο κορμί και την ράχη καμπουριαστή. Η ανάσα της κάνει ένα σφύριγμα και καταπίνει με μεγάλη δυσκολία. Τα περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα τα βλέπει κανείς και σε άλλες αρρώστιες. Εκείνο πού ιδιαιτέρως μας δείχνει πώς ή αρρώστια είναι διφθερίτιδα είναι αυτά που παρουσιάζονται στο λαιμό της, τα μάτια της, τα ρουθούνια της. Αν ανοίξουμε το στόμα του άρρωστου πουλιού στην αρχήν το βλέπουμε όλο ερεθισμένο και φλογισμένο, επάνω δε στην γλώσσα παρατηρούμε μικρούς σταχτοκίτρινους λεκέδες σαν εξάνθημα σπειρωτό. Οι λεκέδες αυτοί μεγαλώνουν γρήγορα και ξαπλώνοντας γεμίζουν το στόμα και μάλιστα στο βάθος του. Σε 2-3 ημέρες γίνονται μάζες κιτρινωπές, σαν σάλιο πηγμένο και κολλημένο στα διάφορα μέρη του στόματος και μοιάζουν σαν τις πλάκες της διφθερίτιδας του ανθρώπου. Πολλές φορές αυτές οι πλάκες σχηματίζουνε γύρω τους ένα περιθώριο κόκκινο, ξεκολλάνε εύκολα και τότε στη θέση τους φαίνεται μια πληγή κατακόκκινη πρησμένη και χωμένη μέσα στις σάρκες του στόματος.
Όταν φθάσει στο σημείο αυτό το άρρωστο πουλί, δεν μπορεί πια να καταπιεί τίποτε, κρατά μισοανοιχτό το στόμα του, που από τις γωνιές του τρέχει ένα σάλιο σαν μύξα με αφρούς. Μη τρώγοντας η κότα αδυνατίζει ολοένα έως ότου ψοφάει από νηστεία.
Από το στόμα το κακό ξαπλώνει μέσα στο λάρυγγα, αρχίζει η διάρροια και συχνότερα παθαίνουν τα μάτια και τα ρουθούνια, μάλιστα πολλές φορές αρχίζει πρώτα από αυτά.
Τα μάτια τότε κοκκινίζουν, τα ματόφυλλα πρήζονται και μένουν κολλημένα από ένα πηχτό άσπρο υγρό, η κόρη του ματιού θολώνει και το πουλί στραβώνεται τέλεια, ενώ από τα ρουθούνια του τρέχει ένα υγρό σαν γάλα.
Στην άλλη μορφή, τη χρόνια, περνούμε είδηση για την αρρώστια, όταν αρχίσει να παθαίνει το στόμα και τα μάτια.
Η πρώτη, η οξεία μορφή, διαρκεί 5-8 ήμερες, η άλλη μπορεί να διαρκέσει και ένα μήνα.
Πουλιά άρρωστα από διφθερίτιδα, όταν είναι μάλιστα δυνατά και καλοθρεμμένα, μπορούν να γιατρευθούν. Τα παίρνουμε ένα-ένα και με ένα τσιμπιδάκι προσπαθούμε να τους βγάλουμε τις πλάκες πού έχουν μέσα στο στόμα, τις πληγές που μένουν τις αλείφουμε με ένα ξυλαράκι τυλιγμένο με βαμβάκι καθαρά βουτημένο με βάμμα ιωδίου ή διάλυση φαινικού οξέος 2 ο]ο ή με νέφτι.
Επειδή όμως οι πλάκες αυτές ξαναγίνονται με μεγάλη ευκολία, γι' αυτό πρέπει να κάνουμε αυτή τη θεραπεία κάμποσες φορές έως ότου θεραπευτεί το πουλί.
Και για την αρρώστια αυτή πρέπει να κάνουμε ότι και για τις άλλες, δηλαδή, να ξεχωρίσουμε αμέσως τις άρρωστες κότες, να απολυμάνουμε καλά το κοτέτσι βγάζοντας τις γερές κότες για 8 - 10 ημέρες από το κοτέτσι, εάν δε η αρρώστια είναι πολύ προοδευμένη στις άρρωστες κότες, τότε καλό είναι να τις σφάξουμε και να τις θάψουμε βαθειά μαζί με ασβέστη.
Ψώρες των πουλερικών
Οι ψώρες γίνονται από κάτι μικρά έντομα, τα όποια ευρίσκονται στο χώμα και μέσα στα κοτέτσια, παρουσιάζονται με πληγές στην επιδερμίδα των ποδιών (ψώρα των ποδιών), στο σώμα ολόκληρο και τότε πέφτουνε τα φτερά.
Η θεραπεία της Ψώρας είναι εύκολη. Με ένα μπάνιο με χλιαρό νερό, βγάζουμε πρώτα τις κρούστες και πλένουμε καλά το χωρίς φτερά σώμα. Αφού στεγνώσουν, βάζουμε μία αλοιφή, και έπειτα αλείφουμε τα πόδια με γλυκερίνη ή βαζελίνη. Έπειτα από δύο μέρες τα σαπουνίζουμε και η ψώρα γιατρεύεται.
Κασίδα
Η κασίδα αρχίζει συνήθως από το λειρί και από τα χαρχάλια με κάτι άσπρες κοκκίδες, οι οποίες σιγά-σιγά μεγαλώνουν και σμίγουν ώστε να σκεπάσουν όλο το λειρί με ένα στρώμα άσπρης σταχτερής μάζας. Η μάζα αύτη λίγο-λίγο γίνεται πιο χονδρή και τέλος σχηματίζει μία κρουστά. Αργά και προχωρώντας ολοένα η αρρώστια, πάει και πάρα πέρα στο πετσί της κεφαλής, στο λαιμό και τέλος σε όλο το σώμα, αν εν το μεταξύ το αρρωστημένο πουλί δεν ψοφήσει. Το πετσί κατσαδιάζοντας χοντραίνει και γιομίζει από κρούστες σαν λέπια, οι οποίες πρώτα τριγυρίζουν την βάση των φτερών και έτσι τα κάνουν σε λίγο να πέφτουν. Όταν αυτή η αρρώστια περάσει, από το λειρί εις το πετσί της κεφαλής, τότε αρχίζει το αδυνάτισμα του άρρωστου πουλιού το οποίον βγάζει μία ιδιαίτερη μυρωδιά μούχλας και τέλος ψοφάει από εξάντληση.
Η κασίδα στην αρχή ξαπλώνει αργά και συνήθως περνούν αρκετές εβδομάδες έως ότου σκεπάσει όλο το λειρί. Όταν όμως φθάσει στο πετσί του κεφαλιού και στο λαιμό, το ξάπλωμά της γίνεται με μεγάλη γρηγοράδα. Η κασίδα γιατρεύεται όσο ακόμη μένει περιορισμένη στο κεφάλι, όταν όμως περάσει στο λαιμό και μάλιστα στο σώμα, συμφέρει καλύτερα να σφάξουμε το πουλί, το οποίο τρώγεται.
Μόλις φανεί η αρρώστια, πρέπει αμέσως να ξεχωρίσουμε τα κασιδιασμένα πουλερικά και να τα απολυμάνουμε αμέσως και καλά το κοτέτσι, και εάν είναι σε υγρό μέρος να το μεταφέρουμε σε άλλο μέρος στεγνό, γιατί ή υγρασία βοηθάει στην ανάπτυξη της αρρώστιας.
Οι ψύλλοι, οι ψείρες και τα τσιμπούρια των πουλερικών
Και τα τρία δείχνουν ότι τα κοτέτσια μας είναι ακάθαρτα. Ο καλύτερος τρόπος για να κυνηγήσουμε τα έντομα αυτά, είναι το συχνό άσπρισμα και η απολύμανση του κοτετσιού. Δεύτερον το πασπάλισμα των πουλιών με μία εντομοκτόνο σκόνη και επί πλέον πρέπει να έχουμε στην διάθεση των πουλερικών μας ένα μέρος προφυλαγμένο από τις βροχές για αμμόλουτρο. Το αμμόλουτρο αυτό πρέπει να αποτελείται από 10 μέρη άμμο, 10 μέρη στάχτη, 1/2 μέρος θειάφι και 1/2 ασβέστη. Για να μη μπορούν τα παράσιτα αυτά να κολλάνε στις κότες μέσα απ’ το κοτέτσι τη νύχτα πού κουρνιάζουν, πρέπει να απομονώσουμε τις κουρνιάστρες βάζοντας τα ποδάρια των στηριγμάτων μέσα σ' ένα κουτί πού περιέχει νερό με φαινικό οξύ ή κρεολίνη.
Πηγή: https://www.ftiaxno.gr/2011/01/blog-post_18.html
Εμβολιασμός
Ο εμβολιασμός στο νερό είναι μια μέθοδος εμβολιασμού ιδανική για εντατικές εκτροφές πτηνοτροφίας. Αυτή η μέθοδος προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα διότι δεν απαιτεί επιπλέον εργατικό προσωπικό, δίνει καλό ποσοστό ανοσίας σε συνδυασμό με ελάχιστο στρες για το σμήνος.
Τα συνηθέστερα εμβόλια που γίνονται με το νερό είναι για Βρογχίτιδα (IB), Νόσο του Gumboro (IBD) και Ψευδοπανώλης (ND).
Παρακάτω αναφέρονται μερικές απλές συμβουλές για έναν επιτυχημένο εμβολιασμό:
· Διατήρηση εμβολίου
Τα εμβόλια πρέπει διατηρούνται σε θερμοκρασίες από 1-7 C χωρίς μεγάλες μεταβολές. Να μην έρχονται σε άμεση επαφή με την ηλιακή ακτινοβολία. Έλεγχος πάντα της ημερομηνίας λήξεως.
· Ποιότητα νερού
Να μην γίνεται χρήση χλώριου ή άλλου απολυμαντικού πριν, κατά και αμέσως μετά του εμβολιασμού. Συνιστάται σε αυτούς που κάνουν χλωρίωση του νερού , αυτή να σταματά τουλάχιστον 48-72 πριν από τον εμβολιασμό.
· Ποσότητα νερού
Η ποσότητα του νερού που πίνουν τα κοτόπουλα είναι καθοριστικής σημασίας στο σωστό εμβολιασμό. Ειδικά στις μικρότερες ηλικίες που η κατανάλωση ύδατος είναι μικρή ο πτηνοτρόφος θα πρέπει να σιγουρευτεί ότι τα κοτόπουλα έχουν καταναλώσει όλο το νερό που περιείχε το εμβόλιο. Μερικοί τρόποι για να επιτευχθεί αυτό είναι είτε με παρατήρηση από τη δεξαμενή νερού, είτε με «ένα δοκιμαστικό εμβολιασμό» 1-2 ημέρες πριν. Εναλλακτικά , πολλοί χρησιμοποιούν το μαθηματικό τύπο ποσότητα ύδατος = ημέρα ζωής Χ αριθμό πουλιών.
· Πιπίλες
Οι πιπίλες πρέπει να είναι επαρκείς στον αριθμό και σε αναλογία 1/15 κοτόπουλα. Εκεί που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση είναι στο να μην είναι βουλωμένες οι πιπίλες. Για αυτό πριν τον εμβολιασμό εξετάζουμε προσεκτικά όλες τις πιπίλες ώστε να μην είναι βουλωμένες αλλά και να μην έχουν υπερβολική πίεση (σκορπίζεται νερό και εμβόλιο)
· Διαδικασία εμβολιασμού
Διακοπή τροφοδοσίας νερού ( 1½ έως 2 ½ ώρες). Αυτό βέβαια εξαρτάται και από την εποχή του χρόνου. Το καλοκαίρι, το διάστημα αυτό , πρέπει να είναι το ελάχιστο δυνατό ώστε να διψάσουν τα πουλιά αλλά να μην στρεσαριστούν. Η υπερβολική δίψα οδηγεί πολλά κοτόπουλα να πέφτουν με ορμή στις πιπίλες με αποτέλεσμα να χύνεται εμβόλιο στο περιβάλλον και να λαμβάνουν μικρότερη ποσότητα.
Άνοιγμα των εμβολίων μέσα σε ένα δοχείο (όχι μεταλλικό) με δροσερό καθαρό νερό .
Ρίχνουμε τα νερό με τα εμβόλια στη δεξαμενή μας (με τα υπολογισμένα lt νερού που θα πιούνε τα πτηνά) και ανοίγουμε την παροχή. Για καλύτερη και σταθερότερη δράση του εμβολίου συνιστάται χρήση άπαχου γάλακτος σε αναλογία 1lt γάλα/ 50 lt νερό Για τον ίδιο ρόλο υπάρχουν στο εμπόριο και ειδικές ταμπλέτες που χρωματίζουν το νερό και αποτελούν και δείκτη ποια κοτόπουλα ήπιαν και πότε τελείωσε η παροχή του νερού με το εμβόλιο.
Μπορούμε με ήσυχες κινήσεις να περπατάμε το θάλαμο ώστε να «ενθαρρύνουμε» όλα τα κοτόπουλα να πάνε στις πιπίλες.
Ο εμβολιασμός θα πρέπει να τελειώσει το πολύ σε 1 ½ ώρα, ενώ θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση αντιβιοτικών αμέσως πριν ή μετά τον εμβολιασμό
Ο εμβολιασμός (ειδικά το καλοκαίρι) προτείνεται να γίνεται νωρίς το πρωί ή εναλλακτικά αργά το βράδυ
Πηγή: https://kthnotrofia.pblogs.gr/emboliasmos-sto-nero-gia-kotopoyla-broiler.html
Οι νεοσσοί πρέπει να εμβολιάζονται στον καιρό τους. Εμβολιασμοί γίνονται εναντίον 2 ασθενειών, της ψευδοπανώλους και της διφθερίτιδας.
Πρόγραμμα εμβολιασμών
· 4 ημερών
Σταγόνα στο μάτι ή στο πόσιμο νερό για την ψευδοπανώλη
· 4 εβδομάδων
Στο πόσιμο νερό για την ψευδοπανώλη
· 10-12 εβδομάδων
Τσίμπημα στη μεμβράνη της φτερούγας για τη διφθερίτιδα
· 4 μηνών
Ένεση στο στήθος για την ψευδοπανώλη
Καθαρισμός και απολύμανση του κοτετσιού
Πλύνετε καλά το δάπεδο με βούρτσα και διάλυση καυστικής ποτάσας 2-3% και καθαρίστε τις ταΐστρες και ποτίστρες με την ίδια διάλυση καυστικής ποτάσας. Η καθαριότητα είναι το πρώτο βήμα για την πρόληψη των ασθενειών.
Απολύμανση εναντίον των παρασίτων
Μετά την καθαριότητα ακολουθεί η απολύμανση και η εξόντωση των εξωτερικών παρασίτων των ορνίθων (ψείρες, τσιμπούρια κλπ.) Για να επιτύχουμε καλή απολύμανση ψεκάζουμε με ψεκαστήρα όλες τις εξωτερικές επιφάνειες, προσπαθώντας ώστε το φάρμακο να εισχωρεί σε όλες τις ρωγμές και χαραμάδες όπου κυρίως καταφεύγουν και κρύβονται τα παράσιτα. Αυτό γίνετε γιατί το συγκεκριμένο φάρμακο δρα με την επαφή, δηλαδή σκοτώνει τα παράσιτα μόνο όταν τα αγγίξει. Φάρμακα κατάλληλα για αυτό το σκοπό είναι το γαλάκτωμα πετρελαίου και γενικά όλα τα παρασκευάσματα που έχουν ως βάση το πετρέλαιο.
Απολύμανση εναντίον των μικροβίων
Μετά το καθάρισμα και την απολύμανση των κοτετσιών εναντίον των εξωτερικών παρασίτων ακολουθεί απολύμανση εναντίον των μικροβίων. Η απολύμανση αυτή μπορεί να παραληφθεί κάτω από κανονικές συνθήκες, καθίσταται όμως απαραίτητη, ύστερα από ξέσπασμα αρρώστιας.
Δεν υπάρχει πιο δραστικό απολυμαντικό εναντίον των μικροοργανισμών από τη φορμόλη. Έχει και το πλεονέκτημα ότι είναι φθηνή. Διαλύουμε 5% φορμόλη σε νερό και ψεκάζουμε με ψεκαστήρα πιέσεως τους τοίχους, το δάπεδο και τις φωλιές. Αν δε διαθέτουμε ψεκαστήρα κάνουμε την ίδια δουλειά με βούρτσα.
Κατά την διάρκεια του καθαρισμού ή της απολυμάνσεως έχουμε τις πόρτες και τα παράθυρα ανοιχτά για να φεύγουν τα αέρια έξω και φυσικά παίρνουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις ρούχα, γάντια, μάσκα κλπ.
Παλιότερα η απολύμανση γινόταν ρίχνοντας στο βρεγμένο ακόμα κοτέτσι αμέσως μετά τον καθαρισμό του, άσβεστο ασβέστη σε σκόνη.
Πηγή: https://glossitses.wordpress.com/2012/09/21/%CF%86%CF%83%CE%B3%CF%84/
Σαλμονέλα και αυγά
Τα αυγά μπορούν να περιέχουν σαλμονέλα (στο κέλυφος), ένα βακτήριο που σχετίζεται με τα ξεσπάσματα τροφικών δηλητηριάσεων. Μία αναφορά της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια Τροφίμων (EFSA, European Food Safety Authority) αντιπαρέβαλε τις πληροφορίες για τη Σαλμονέλα που εντοπίζεται στις φάρμες εκκόλαψης αυγών από 23 Ευρωπαϊκές χώρες.
Ο τρόπος που αποθηκεύονται τα αυγά και χρησιμοποιούνται στο σπίτι επηρεάζει το θέμα της ασφάλειάς τους. Ίχνη σαλμονέλας μπορεί να βρεθούν στο κέλυφος των αυγών, άρα το πλύσιμο των χεριών είναι απαραίτητο μετά το χειρισμό τους, προκειμένου να προληφθεί η μετάδοση μικροοργανισμών στο μαγειρεμένο τρόφιμο. Παρόλα αυτά, το κέλυφος των αυγών δεν θα πρέπει να πλένεται, καθώς είναι καλυμμένο με μια προστατευτική στοιβάδα, η οποία εμποδίζει τα βακτήρια να εισβάλουν στο εσωτερικό μέσω πόρων του κελύφους. Εάν τα αυγά είναι λερωμένα και χρειάζεται να πλυθούν, συστήνεται άμεση χρήση τους. Τα σπασμένα αυγά και τα κελύφη θα πρέπει να απομακρύνονται αμέσως και να μην παραμένουν στο ίδιο σκεύος με τα άθικτα αυγά.
Η διατήρηση των αυγών στο ψυγείο κατά τη διάρκεια της τροφικής αλυσίδας μειώνει την ανάπτυξη σαλμονέλας, αλλά κατά πόσο μειώνει τον κίνδυνο σαλμονέλωσης στον άνθρωπο πρέπει να αξιολογηθεί. Είναι σημαντικό να αποφεύγονται οι επανειλημμένες αλλαγές στη θερμοκρασία αποθήκευσης, καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε συμπύκνωση του νερού στο κέλυφος, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προάγει τη βακτηριακή ανάπτυξη και την εισχώρηση μέσα στο αυγό.
Η θερμότητα σκοτώνει τη σαλμονέλα
Εφόσον η σαλμονέλα θανατώνεται από τη θερμότητα, το κατάλληλο μαγείρεμα, δηλ. σε ελάχιστη θερμοκρασία 70 βαθμοί Κελσίου για όλα τα μέρη του τροφίμου, προσφέρει ακόμα ένα σημείο για την ασφαλή κατανάλωση των αυγών. Για τις ευπαθείς ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς, τα βρέφη, τα μικρά παιδιά και οι έγκυες, τα αυγά και τα πιάτα με αυγά θα πρέπει πάντα να μαγειρεύονται σχολαστικά. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποθαρρύνει την κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν ωμά ή μη καλά μαγειρεμένα αυγά.
Οι πιο συχνές συμβουλές για την ασφάλεια των τροφίμων περιλαμβάνουν τη χρήση παστεριωμένων προϊόντων αυγών παρά ωμών αυγών. Ειδικές απαιτήσεις για την υγιεινή στην παραγωγή προϊόντων αυγού θεσπίζονται από την αντίστοιχη νομοθεσία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Τι είναι η γρίπη των πτηνών;
Πολλά ζώα μπορούν να κολλήσουν γρίπη. Η ασθένεια που προκαλείται στα πουλιά, ονομάζεται γρίπη των πτηνών. Αν και όλα τα πουλιά μπορεί να κολλήσουν γρίπη των πτηνών, πολλά άγρια πουλιά μπορεί να έχουν τον ιό χωρίς σημάδια ασθένειας. Στα πουλερικά, οι ιοί της γρίπης των πτηνών προκαλούν δύο διαφορετικούς τύπους νόσου. Ο ένας είναι σχετικά κοινός και αποτελεί ασθένεια ήπιας μορφής, και ο άλλος είναι σπάνιος και θανατηφόρος.
Τι είναι ο ιός H5N1;
Ο ιός H5N1 είναι αυτός για τον οποίο γίνεται κυρίως λόγος στις ειδήσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί:
• Προς το παρόν σημειώνει παγκόσμια έξαρση στα πτηνά. Τα τελευταία χρόνια έχει επανειλημμένως προσβάλλει ανθρώπους.
• Έχει προκαλέσει περισσότερα από 200 κρούσματα σοβαρής ασθένειας σε ανθρώπους και πάνω από 100 θανάτους.
• Όταν οι άνθρωποι προσβάλλονται από τον ιό H5N1, η πιθανότητα θανάτου είναι υψηλή.
Πώς μεταδίδεται ο ιός H5NI από τα πτηνά
Σύμφωνα με την ως τώρα εμπειρία μας, ο άνθρωπος κολλάει δύσκολα τον ιό H5N1. Αν και από το 2003 έχουν μολυνθεί δεκάδες εκατομμύρια πουλερικών σε τεράστιες εκτάσεις, σε ανθρώπους έχουν επιβεβαιωθεί λιγότερα από 300 κρούσματα. Από όσο γνωρίζουμε, οι άνθρωποι προσβάλλονται από τον ιό H5N1 της γρίπης των πτηνών μόνο από στενή επαφή με νεκρά ή άρρωστα πτηνά (π.χ. σφαγή και προετοιμασία άρρωστου πτηνού για φαγητό, ή παιχνίδια σε περιοχή με απορρίμματα πτηνών ελευθέρας βοσκής).
Τα περισσότερα κρούσματα γρίπης των πτηνών σε ανθρώπους εμφανίστηκαν σε αγροτικές κατοικίες όπου εκτρέφονται μικρά κοπάδια πτηνών και ελάχιστα έχουν εντοπιστεί σε ομάδες θεωρητικά υψηλού κίνδυνου (π.χ. εργάτες ορνιθοτροφείων και κτηνίατροι). Δεν έχει επιβεβαιωθεί άμεση μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Τι χρειάζεται για την αποτροπή ή τη θεραπεία
Δυστυχώς, το τρέχον εμβόλιο γρίπης που κάνουν πολλοί κάθε χρόνο δεν προστατεύει από τον ιό της γρίπης και δεν υπάρχει, προς το παρόν, εμβόλιο για τη γρίπη των πτηνών.
Για τη γρίπη των πτηνών χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά φάρμακα. Τα αντιβιοτικά χορηγούνται προληπτικά κατά της μόλυνσης από το ιό της γρίπης ή για να αυξήσουν τις πιθανότητες επιβίωσης από τη γρίπη των πτηνών, αν χορηγηθούν εντός 48 ωρών από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Καθώς δεν υπάρχει εμβόλιο, τα αντιβιοτικά φάρμακα είναι το μόνο ιατρικό μέσο παρέμβασης για πρόληψη και θεραπεία.
Ποια είναι τα συμπτώματα του ιού H5N1 της γρίπης των πτηνών στους αθρώπους;
Σε πολλούς ασθενείς, η νόσος που προκαλείται από τον ιό H5N1 εκδηλώνεται πολύ γρήγορα.
Τα αρχικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
• υψηλό πυρετό (συνήθως υψηλότερο από 38°C)
• έντονο άλγος και πόνο σε όλο το σώμα
Και πιθανώς:
• δύσπνοια
• διάρροια
• έμετο
• κοιλιακό πόνο
• πόνο στο στήθος
Παρεπόμενα, σχεδόν όλοι οι ασθενείς εκδηλώνουν πνευμονία και πολλά από τα όργανά τους ίσως πάψουν να λειτουργούν κανονικά. Ενδέχεται να υπάρχουν περισσότερα συμπτώματα από όσα καταγράφονται παραπάνω, τα οποία δεν παρουσιάζονται σε όλους τους ασθενείς.
Πηγή: https://www.gr.european-lung-foundation.org/3304--.htm